Niedojrzali rodzice nie stworzą ze swoimi dziećmi emocjonalnej więzi, skazując je na pustkę i samotność. Jednak, skoro dziecku brak punktu odniesienia, możliwości porównania, nie rozumie ono, że jest emocjonalnie zaniedbane. W rezultacie czuje, że różni się od swoich rówieśników, odczuwa niepokój, jest wycofane i ma problem z zaufaniem, ale nie rozumie dlaczego tak się dzieje. Obwinia same siebie za swoją „inność” i ma olbrzymi problem z samoakceptacją, a w dorosłym życiu boryka się z poważnymi problemami osobistymi.
Niektóre typowe cechy niedojrzałych emocjonalnie rodziców:
– egocentryzm,
– słabo rozwinięta empatia lub brak empatii w stosunku do dziecka,
– skupienie się na fizycznych potrzebach dziecka kosztem jego potrzeb emocjonalnych,
– płytkie, ale intensywne, emocje,
– pozwalanie dziecku na przejęcie roli opiekuna,
– tendencja do „przeintelektualizowania” relacji z dzieckiem, kosztem relacji emocjonalnej,
– odcięcie emocjonalne od dziecka,
– karanie dziecka „trzymaniem na dystans” za swoją własną złość, gniew i frustrację,
– skupienie na własnych potrzebach kosztem dziecka.
3 przykłady, jak niedojrzałość rodziców wpływa na życie dziecka
1. Brak zaufania do siebie i do innych
W dzieciństwie nauczyłeś się, że polegać możesz jedynie na sobie. Sam pocieszałeś się po pierwszych porażkach, sam starałeś się zrozumieć własne emocje. Nie wierzysz, że ktoś inny jest w stanie zdjąć z ciebie ten ciężar. Choć minęło wiele lat odkąd byłeś dzieckiem, nadal „mentalnie” masz tylko siebie.
2. Lęk przed bliską relacją z drugim człowiekiem
Choć bardzo chcesz być kochanym i kochać, boisz się, że nie potrafisz zbudować dobrej relacji z drugim człowiekiem. Odczuwasz lęk przed odrzuceniem, niezaspokojeniem twojej potrzeby bliskości.
3. Paraliżujące poczucie samotności
Nawet będąc w związku, czujesz się samotny. W głowie zakodowało ci się poczucie, że ta najbliższa osoba również nie jest w stanie cię zrozumieć, a poczucie winy nabyte w dzieciństwie każe ci wierzyć, że przez ten wewnętrzny „defekt” jesteś skazany na samotność.
Jedyną drogą, by poradzić sobie z traumą dzieciństwa spędzonego pod opieką niedojrzałych rodziców jest terapia poznawczo-behawioralna.
Na podstawie: childhoodtraumarecovery.com
