Zaburzenia osobowości są wyjątkową kategorią zaburzeń psychicznych, szczególnie ze względu na ich wpływ na życie „we dwoje”. Podczas gdy osoba z depresją lub lękiem może czuć, że doświadcza symptomów, które różnią się od normalnego stanu, ludzie z zaburzeniami osobowości często nie zdają sobie sprawy, że ich emocje i reakcje odbiegają od typowych zachowań. Osoby dotknięte zaburzeniami typu borderline dosłownie walczą o to, żeby uświadomić sobie jak ich najbliżsi przeżywają ich intensywne reakcje, wahania nastroju i ryzykowne decyzje. I nie zawsze są w stanie zrozumieć, jak ich choroba jest trudna dla innych.
Życie z partnerem, który cierpi na zaburzenia osobowości jest pełne kryzysów i konfliktów. Może ci się wydawać, że jesteś zakładnikiem tej sytuacji. Bać się, że on zrobi sobie krzywdę jeśli nie odpowiesz na jego wiadomość (zostawił ich już kilkadziesiąt), nie oddzwonisz natychmiast, nie pojawisz się na miejscu, nie uspokoisz go. Możesz mieć ciągłe dylematy typu: czy znów pożyczyć mu pieniądze, wyciągnąć go z kolejnych tarapatów. Bycie z kimś o osobowości borderline wymaga posiadania umiejętności usuwania sytuacji kryzysowych, cierpliwości, umiejętności wspierania niezależności ukochanej osoby. A przede wszystkim, szczerego odpowiedzenia sobie na pytanie: czy jestem w stanie to wytrzymać, czy dam radę, czy będę mógł pomóc, czy sam się pogrążę.
Symptomy i objawy
Tylko lekarz specjalista może zdiagnozować zanurzenia osobowości, ale jest kilka „sztandarowych” objawów, które możesz zaobserwować u bliskiej osoby. Obejmują one:
- Intensywny lęk przed odrzuceniem, separacją lub porzuceniem
- Szybkie zmiany w postrzeganiu innych (od ideału do kogoś niewiele wartego)
- Ryzykowne zachowania, w tym niebezpieczny seks, hazard, używanie narkotyków lub popadanie w długi
- Szantaż emocjonalny, szantaż próbami samobójczymi
- Trudności we współodczuwaniu, brak empatii
- Nastrój przechodzący od euforii do intensywnego poczucia wstydu lub miażdżącej samokrytyki
- Częsta utrata panowanie nad sobą
Jakiego środowiska potrzebuje osoba z zaburzeniami osobowości
Przede wszystkim spokój w domu. Wszyscy zaangażowani członkowie rodziny (w tym partner) powinni wiedzieć, że nie można omawiać ważnych, spornych kwestii, gdy dana osoba jest w trybie kryzysowym. Ważne jest również, aby nie koncentrować wszystkich dyskusji wokół zaburzeń i niepowodzeń. I na odwrót, równie istotne jest, aby nie kłaść zbyt dużego nacisku na postępy danej osoby w jej terapii. Twój partner powinien mieć możliwość porozmawiania z tobą o swoich zainteresowaniach i przemyśleniach, planować wydarzenia rodzinne i wyjazdy. Poświęć czas, aby śmiać się razem z nim z zabawnego dowcipu lub zjeść wspólny obiad kilka razy w tygodniu. Im mniej odczuwa, że jego choroba psychiczna jest w centrum uwagi, tym lepiej.
