Osoba, która przechodzi emocjonalne załamanie, kryzys psychiczny, który nie pozwala jej normalnie funkcjonować, nosi w sobie wewnętrzny dokuczliwy głos, który niszczy ją od środka karmiąc przekonaniami niezgodnymi z rzeczywistością.
Co słyszysz, gdy przeżywasz emocjonalny kryzys?
- „Nie jesteś wystarczająco dobry.”
- „Jesteś nienormalny.”
- „Nigdy niczego nie osiągniesz”.
- „Jesteś porażką.”
- „Nie zasługujesz na …”
Ta bezsensowna paplanina – fałszywy teatrzyk umysłu – niektórych poprowadzi ku depresji, lęków i traumy. Codzienna walka z własną głową jest szalenie wyczerpująca, a jednak większość z nas wstydzi się do niej przyznać. Zamiast tego pokazujemy nieprawdziwą, beztroską twarz, ale jest to wręcz nadludzki wysiłek. Trauma wpływa na zdolność radzenia sobie z życiem lub normalnego funkcjonowania w społeczeństwie. Uraz emocjonalny może wynikać z dowolnej liczby zdarzeń, w tym:
- narażenia na nagłe niebezpieczeństwo (np. rozbój z bronią w ręku, włamanie, wypadek samochodowy, gwałt, samobójstwo, akt terroryzmu)
- narażenia na długotrwałe niebezpieczeństwo (np. wojna, wykorzystywanie dzieci, zaniedbywanie dzieci, molestowanie, wykorzystywanie seksualne)
- problemów z relacjami, rozpadem związku lub rozwodem
- śmiercią bliskiej osoby
- ciężkiej choroby zagrażającego życiu
- bycia ofiarą zastraszania
- doświadczenia głębokiej porażki lub upokorzenia
- Trauma często poprzedza początek silnego lęku i depresji, tak jak w przypadku zespołu stresu pourazowego. Niestety, wiele osób z traumą emocjonalną nie szuka pomocy. Niektórzy mogą nie zdawać sobie sprawy, że w rzeczywistości jej potrzebują.
Poniżej znajdziecie kilka charakterystycznych zachowań osoby dotkniętej traumą. Nie wahajcie się wyciągnąć do bliskiej osoby pomocnej dłoni, jeśli zauważycie u niej wymienione tu objawy.
Przewlekły stan obniżonego nastroju
Dotknięta traumą osoba czuje, że nigdy nie może się w pełni zrelaksować. Jest tak, jakby stale musiała trzymać się „na baczności”, w psychologii ten stan nazywa się hiperwestancja.
Najpierw jednak wystąpią objawy podobne do symptomów zaburzenia lękowego. Obejmują trudności z koncentracją, drażliwość i nerwowość.
Nadużywanie subtancji
Wiele badań pokazuje wyraźny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy traumatycznymi doświadczeniami a nadużywaniem substancji psychoaktywnych. Najczęściej przydarza się osobom, które traumy doświadczają od dzieciństwa, co spowodowało zmiany w „strukturze nerwowej” mózgu i zagraża jego funkcjonowaniu. Zmiany te spowodowały różne defekty poznawcze i zaburzenia psychiczne.
Gniew
Trauma przebywa we wczesnym dzieciństwie może również powodować zmiany w mózgu, które utrudniają ofierze kontrolowanie swoich emocji. Wybuchy ekstremalnego gniewu są wówczas bardzo powszechne. Wzrost poczucia gniewu wynika również z poczucia zdrady. Jako takie, ofiary traumatycznych przeżyć często mogły znaleźć się wcześniej w sytuacjach związanych z wyzyskiem lub przemocą.
Paraliżujący lęk
Z powodu zmian w mózgu ofiary traumy częściej doświadczają niepokojących emocji, takich jak lęk, strach i panika. Badacze uważają, że jest to wynikiem nadmiernej aktywności emocjonalnej ośrodka mózgu.
Retrospekcje
W umyśle osoby dotkniętej traumą, odtwarzane są traumatyczne wydarzenie w czasie rzeczywistym. Wywoływanie retrospekcji może mieć miejsce podczas zwykłych codziennych doświadczeń. Na przykład osoba wykorzystywana seksualnie w przeszłości, może doświadczyć retrospekcji, gdy zobaczy kogoś, kto przypomina jej sprawcę.
Na podstawie: powerofpositivity.com
